بررسی و بهینه سازی فرآیند لپنکاری تخت با استفاده از الگوریتم ژنتیک چند هدفه با رویکرد مرتب سازی نامغلوب

فرآیند لپنکاری یکی از مهمترین فرآیندهای پرداختکاری به منظور رسیدن به سطوحی با تختی بالا است. در این مقاله در فرآیند لپنکاری تخت یک طرفه، اثر پارامترهای اندازه ذرات ساینده، درصد وزنی ذرات ساینده در دوغاب لپنکاری و فشار لپنکاری بر نرخ برداشت ماده، تختی و زبری سطح قطعات لپنکاری شده مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشها توسط دستگاه لپنکاری لپ مستر 15 و بر روی قطعاتی از جنس فولاد 440c انجام شده اند. مهم‌ترین مشکل در فرآیندهای لپنکاری، پایین بودن نرخ برداشت ماده است که سبب افزایش هزینه و زمان تولید میگردد. بنابراین در فرآیندهای لپنکاری، انتخاب شرایطی که بتواند علاوه بر تولید قطعاتی با دقتهای هندسی و زبری سطح موردنیاز، نرخ برداشت ماده بالایی نیز داشته باشد بسیار مهم و ضروری است. در این مقاله برای اولین بار با استفاده از الگوریتم بهینه سازی چندهدفه ژنتیک با رویکرد مرتب سازی نامغلوب به بهینه سازی همزمان نرخ برداشت ماده، زبری سطح و تختی قطعات لپنکاری شده پرداخته و بهینه پارتو مربوطه، بدست آورده شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهند که این الگوریتم بهینه سازی ابزاری مفید و قدرتمند برای بهینه سازی همزمان نرخ برداشت ماده، زبری سطح و تختی قطعات لپنکاری شده است و با استفاده از این الگوریتم بهینه سازی میتوان قطعاتی با زبری سطح و تختی مورد نیاز را با نرخ برداشت ماده بالا تولید کرد. در نتیجه با استفاده از این الگوریتم بهینه سازی علاوه بر ایجاد قطعاتی با کیفیت مطلوب، هزینه و زمان تولید نیز کاهش می یابد.